Tien keer kort

 

Tien keer kort 1

1..Er ligt hier een snoeischaar op het fonteintje in de toiletruimte. In dit huis 'zit' iedereen. Ik heb dus vol uitzicht. Angstaanjagend...

2. Zou het nog bestaan? Hotel-café De Twee Sneetjes (gerund door twee zusters).    Het was er altijd 'gezellig'!

3. Ik las van een proef die men met olifanten heeft gedaan. De olifanten kregen    een rode stip op hun voorhoofd en werden dan voor een spiegel gezet. Met hun    slurf onderzochten ze die rare plek. Ze herkenden zichzelf in de spiegel....

4. Boom omgewaaid. Geen schade, hij ligt alleen in de weg. Ik spreek niet namens de kabouters. Straks maar even kijken als het licht is...

5. Kindjes krijgen tegenwoordig Nutrilon. Goed voor de hersenontwikkeling zeggen ze. In mijn tijd had je dat niet...

6. Het lijkt wel een WERKDAG: houtkacheltje aangemaakt, houtmand verschoond (blinde, dove Moppie had erin gepiest), ge-stofzuiger-d, ... nu even een kopje koffie en een sigaartje ...

7. Tijdens een korte pauze kijk ik even naar Discovery Channel. Ze spreken over de ruimtereis naar Rosetta, miljoenen kilometers van ons verwijderd. Ze hopen daar ergens ver weg de oorsprong van het leven op aarde te kunnen vinden. Ze kijken met 'hun neus'. Het antwoord ligt hier op aarde, het middelpunt van het heelal. Staat allemaal in een boekje dat speciaal ter gelegenheid van de schepping van de aarde is uitgegeven. In deel I om precies te zijn...

8. Zo! Weer een milieuvriendelijke daad verricht: plasje bij McDonalds. Op de pissoir staat dat 115.000 literwater bespaard wordt, gelijk aan het waterverbruik over een jaar van een gezin van drie personen...

9. Op de markt in Wageningen kilo's Passievruchten gekocht. Voor die prijs kon ik ze niet laten liggen. Ik weet alleen niet hoeveel je er in één keer van kunt eten voordat je, nou ja, je wet wel...

10.Een dag vol opmerkelijke gebeurtenissen: Molly eet het harde kontje van de witlof, tien spaarkaarten van de Schoenenreus blijken waardeloos...

Zin in meer? Tien keer kort 2

Over de schrijver

Zijn moeder wist niet veel van haar afkomst. Als ze haar vader vroeg iets over haar overleden moeder te vertellen was al hetgeen hij tegen haar zei: ‘je moeder was een goed vrouwtje’. Maar er valt toch wel wat meer te vertellen, zei ze dan. Het bracht haar niet verder.

Op een dag heeft de schrijver van dit blog de idee dat zijn geheugen hem in de steek begint te laten. Hem zal toch niet gebeuren wat zijn moeder overkwam? Niets kunnen doorgeven aan zijn kinderen. Hij begint daarom aantekeningen te maken die hem later kunnen ondersteunen bij het ophalen van herinneringen. Als na een bezoek aan de dokter blijkt dat hij zijn hersenen wat overbelast had en dat zijn herinneringen wel weer terug zullen keren is hij zover op streek met het maken van zijn aantekeningen dat hij besluit door te gaan. 

Zo ontstaan anekdotische verhalen die hij deelt met ‘vrienden’ op Facebook. Die vinden dat leuk en ze roepen hem op een boek te schrijven. Dat boek werd dit blog. Hij kiest de naam Otto Liesbreuk voor de protoganist in dit blog. Het blog is geen biografie maar een serie ultrakorte verhalen in de ‘derde persoon’. Dat maakt het schrijven gemakkelijk. Je praat immers makkelijker over een ander dan jezelf. Je kunt ook iets weglaten of ‘vergeten’,  je eigen interpretatie van gebeurtenissen geven. Let op: feiten zijn feiten, verhalen zijn de interpretatie van de schrijver (dat heeft hij van Wittgenstein, zijn favoriete filosoof, maar daarover elders.) Zie de verhalen maar als ‘kralen aan een ketting’. Die ketting beschrijft in ieder geval een leven waarover de schrijver blij zegt het te hebben mogen (be)leven.